Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Η σκοτεινή κοιλάδα



Οι άνθρωποι της σκοτεινής κοιλάδας ζούσαν εκεί πάντα από όσο μπορούσαν να θυμούνται. Δεν τους άρεσε εκεί που ήταν, στο σκοτάδι και στη βρωμιά, και παραπονιόντουσαν πάντα για αυτό. Τους έφταιγαν αυτοί που κυβερνούσαν, η παιδεία, ο διπλανός, ο γείτονας, η μοίρα τους η κακή, υποτάσσονταν ωστόσο και κάναν ότι τους λέγανε γιατί δεν ξέραν κάτι καλύτερο να κάνουν και περιμέναν κάποιον να ‘ρθει να τους λυτρώσει, σαν Βασιλιάς, σαν Μεσσίας, σαν κάποιος ισχυρός που θα κατέβει από τον ουρανό.

Ώσπου κάποιοι αναζητητές κατάφεραν και βρήκαν την έξοδο της κοιλάδας και είδαν καταπράσινα λιβάδια, σπιτάκια μαγικά από κρυστάλλους, δέντρα ζωντανά που μιλούσαν, ανθρώπους αγγελικούς, νεράιδες καλοσυνάτες και φως, πολύ φως και χαρά.

Γυρίσαν και το παν οι αναζητητές στους σκοτεινούς: 
«Παιδιά βρήκαμε αυτό και αυτό, εκεί έξω από τη κοιλάδα» 

- "Χαζαθήκατε τελείως; Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα και η έξοδος της κοιλάδας δεν υπάρχει, δεν γίνεται να φύγουμε ποτέ από δω….», απάντησαν οι σκοτεινοί. 
– «Μα να, από δω πάει το μονοπάτι, πρέπει να ανέβεις ψηλά, πρέπει να αφήσεις πίσω σου αυτό που ήσουν, να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς, αλλά αυτό το μονοπάτι οδηγεί έξω!» -«Αχ, τι πάθατε, μουρλαθήκατε τελείως, τόσες και τόσες γενιές το έχουν ψάξει και δεν το έχουν βρει, δεν υπάρχουν αυτά που λέτε, δεν υπάρχουν και να μας αφήσετε στην ησυχία μας!»

Οι αναζητητές δεν είχαν κάποια απόδειξη βλέπετε πέρα από τα λόγια τους, σεβάστηκαν την επιθυμία των σκοτεινών να συνεχίσουν να μένουν στο σκοτάδι, αλλά από την άλλη έμειναν για να βοηθήσουν κάποιοι να φύγουν. Και όντως δειλά, κάποιοι από τους σκοτεινούς ήρθαν διακριτικά κοντά τους:
 «Δεν πάει άλλο εδώ πέρα, πρέπει να φύγουμε αλλά δεν ξέρουμε το πώς», τους εξηγούσαν λοιπόν οι αναζητητές, αλλά το πρόβλημα με το μονοπάτι ήταν ότι ήταν εσωτερικό και συμβολικό και όχι εξωτερικό, έτσι δεν ήταν εύκολο να το ακολουθήσει κανείς.

- «Θα προσπαθήσουμε μέσα από τις κακουχίες μας να το βρούμε, μπορείτε ωστόσο να μας δώσετε ένα κλειδί για να καταλαβαίνουμε ότι συνεχίζουμε να βαδίζουμε σε αυτό;»

- «Ναι, το μονοπάτι το χαράζετε μόνοι σας, δεν είναι ανάγκη να περνάτε πια από κακουχίες, αφήνοντας τα γνωστά, πάει εκεί που χάνεται ο χρόνος και μένει το τώρα, και εκεί που αισθάνεστε μαζί ζωντανοί, χαρούμενοι και πλήρεις…..»




http://emmkopanakis.blogspot.gr

Ο γιος και ο γέρος πατέρας του







Ένας γιος πήρε τον γέρο πατέρα του και πήγαν σε ένα πολύ σικ εστιατόριο για δείπνο.
Ο πατέρας ήταν πολύ γέρος και αδύναμος. Καθώς έτρωγε, τα φαγητά του πεφταν και λέρωναν το πουκάμισο και το παντελόνι του.
Οι γύρω συνδαιτυμόνες τους έβλεπαν με αποστροφή, ενώ ο γιος του συνέχιζε να τρώει απόλυτα ήρεμος...

Αφού τελείωσε το φαγητό του, ο γιός του τον πήρε στην τουαλέτα και καθάρισε τα υπολείμματα τροφίμων, του καθάρισε τους λεκέδες, του χτένισε τα μαλλιά και του διόρθωσε τα γυαλιά του. 

Όταν βγήκαν από την τουαλέτα όλο το εστιατόριο κοίταζε τον γιό και δεν μπορούσε να κατανοήσει πως ένα τόσο νέος μπορούσε να φέρεται έτσι και να εκτίθεται σε ένα τέτοιο κοινό.

Ο γιος πήρε αγγαζέ τον πατέρα του και στράφηκε πρός την έξοδο.

Εκείνη την στιγμή ένας γέρος μεταξύ των συνδαιτυμόνων φώναξε τον γιο και τον ρώτησε, 
 “Δεν νομίζετε ότι έχετε αφήσει κάτι πίσω;”.



Ο γιος απάντησε: «Όχι, κύριε, δεν έχω αφήσει κάτι”.
Ο γέρος απάντησε, 
“Ναι, έχετε! Αφήσατε ένα μάθημα για κάθε γιό και μία ελπίδα για κάθε πατέρα”.

Σε ολόκληρο το εστιατόριο έπεσε βουβαμάρα.





Λογική - Απανθίσματα


ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ VIII.




Κοίτα τη ζωή σου, οτιδήποτε κάνεις. Αν την αφήσεις, τι θα χαθεί; Τίποτα δεν κερδίζεις μέσα από αυτήν. Ασήμαντα πράγματα, από το πρωί ως το βράδυ. Και τότε κουράζεσαι από αυτά, τότε πας για ύπνο και το πρωί είσαι και πάλι έτοιμος να κάνεις τα ίδια ανούσια πράγματα. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Το ένα ανούσιο πράγμα οδηγεί στο άλλο ανούσιο πράγμα. Συνδέονται μεταξύ τους.