Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Η Εορτή του Βεσάκ

Τα τελευταία λίγα χρόνια σημειώνεται αυξανόμενο ενδιαφέρον και μια τάση της Δύσης ν' αναγνωρίσει την εορτή της Ανατολής, την Εορτή του Βεσάκ, η οποία συνδέεται με μια αρχαία παράδοση που για μερικούς μπορεί να αποτελεί μύθο, για άλλους συμβολική διήγηση και για ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων τη δήλωση ενός υπαρκτού γεγονότος. Η ιστορία σχετίζεται με το Βούδα και μ' ένα περιστατικό της ζωής Του, που Τον οδήγησε στην απόφαση (σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της καρδιάς Του) να επιστρέφει μια φορά το χρόνο από τον υψηλό τόπο όπου κατοικεί κι εργάζεται για να ευλογεί τον κόσμο. Από τους δυο μεγάλους Υιούς του Θεού, το Βούδα και τον Χριστό, ο ένας είναι ο θεματοφύλακας και ο άλλος ο αποδέκτης αυτής της ευλογίας. Και οι δύο τη διατηρούν σαν παρακαταθήκη για να τη διαβιβάσουν σ' ένα κόσμο που βρίσκεται σ' ανάγκη και οι δύο δρουν σαν διαβιβαστές αυτής της πνευματικής ενέργειας προς την ανθρωπότητα.

Ο Δημοσθένης και το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο των "Άρπαλείων χρημάτων" στην Αρχαία Αθήνα (324 π. Χ.)

Ο Μέγας Αλέξανδρος από την ηλικία των 13 ετών, όπου μαθήτευσε στους μεγάλους δασκάλους-παιδαγωγούς της εποχής του, τον Λεωνίδα και τον Λυσίμαχο και από την ηλικία των 16 ετών, όπου μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη, είχε συμμαθητές πολλούς ευγενείς Μακεδόνες και Έλληνες, συνομήλικούς του, με τους οποίους τους συνέδεε μια ανυπόκριτη, δυνατή και διαρκής φιλία, μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτοί ήταν οι εξής: Ηφαιστίων, Λεοννάτος, Μαρσύας, Νικάνωρ (από την Πέλλα όλοι τους), ο Άρπαλος του Μαχάτα (Ελιμιώτης), Πτολεμαίος ο Λάγου (μάλλον ετεροθαλής αδελφός του από Εορδαία), Νέαρχος (Κρητικός, αλλά από την Αμφίπολη), Ερίγυος και Λαομέδων (Λέσβιοι), Αμύντας και Πευκέστας (αδέλφια), Θεσσαλός ο Κορίνθιος κ.α.


Όλοι αυτοί πήραν μεγάλα πολιτικά και στρατιωτικά αξιώματα, ανάλογα με την αξία και τις ικανότητες που είχε ο καθένας τους. Ο Μ. Αλέξανδρος έδινε την εξουσία μόνο σε όσους την άξιζαν, ενεργώντας όχι ευνοιοκρατικά, αλλά ρεαλιστικά και αξιοκρατικά. (Το ίδιο έκανε και ο Μ. Ναπολέων που έπαιρνε ένα λοχία και τον έκανε στρατάρχη π.χ. το Λαν). Σχεδόν όλοι αυτοί ήταν ομοτράπεζοί του και μερικοί σωματοφύλακές του.