Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

ΓΙΑ OΣΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΝ . . . .. ..!!!!

Την *δεκαετία του '70* τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα  Zastava, και οι μηχανές  Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με  53  άλογα
παρακαλώ), και οι σώφρονες. Austin Morris  Allegro! Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με  σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50  λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο  σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει.
Τόσο καλά....

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

H ιστορία του χιονάνθρωπου

Μέσα στην επέλαση του χιονιά εξετάζουμε τα έθιμα και τις παραδόσεις της αγαπημένης παγωμένης φιγούρας, από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα 

 "The Giant Goliath"
 εικονογράφηση του Franz Wiedemann (1860)

    Από την ΑΛΚΗΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Από την αυγή του κόσμου και σε κάθε σχεδόν πολιτισμό ο άνθρωπος έτεινε να δημιουργεί ανθρωπόμορφα ομοιώματα για λόγους εορταστικούς, ψυχαγωγικούς, δεισιδαιμονίας, ακόμα και για λόγους που σχετίζονταν με την προστασία του ίδιου αλλά και της περιουσίας του.

 Ένα τέτοιο ομοίωμα είναι και ο γνωστός σε όλους μας χιονάνθρωπος. Μία φιγούρα φτιαγμένη από χιόνι που ενώ απαιτεί ελάχιστη έως μηδαμινή καλλιτεχνική δεξιότητα για να δημιουργηθεί, έχει τις περισσότερες φορές ένα αποτέλεσμα άκρως εκφραστικό.   

Οι πρώτες τεκμηριωμένες μαρτυρίες για τη δημιουργία χιονάνθρωπων μας πηγαίνουν πίσω στα Μεσαιωνικά χρόνια. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου of The History of the Snowman ( 2007) Bob Eckstein η πρώτη γνωστή απεικόνιση χιονάνθρωπου υπάρχει σε ένα εικονογραφημένο χειρόγραφο του "Βιβλίου των Ωρών" (1380) που βρίσκεται στην Koninkijke Bibliotheek της Χάγης (Ολλανδία).  

  

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Ας ξαναδιαβάσουμε την ιστορία μέσα από τις φωτογραφίες.



Ο Εμφύλιος μόλις έχει τελειώσει. 
Η καθημερινότητα 1950 - 1965 και οι άνθρωποι, μέσα σ’ αυτή τη χαώδη κατάσταση, προσπαθούσαν να οργανώσουν τη ζωή τους.
Ο αγώνας γινόταν για ένα πιάτο φαΐ, για ένα τρύπιο παντελόνι ή φουστάνι, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη.
Για να βρεθούν όμως κι αυτά, ο αγώνας γινόταν κυρίως για τη δουλειά, για το μεροκάματο.
Οι διάφορες συντεχνίες , συγκεντρωμένες σε γνωστά στέκια, περίμεναν από τα ξημερώματα τους εργολάβους, αλλά και απλούς ιδιώτες, για να τους δώσουν δουλειά.
Η διαπραγμάτευση σκληρή, αδυσώπητη, απάνθρωπη μερικές φορές!
Οι ανειδίκευτοι και τα παιδάκια, στις δουλειές του ποδαριού .
Κάλτσες, τσατσάρες, πιαστράκια, καθρεφτάκια, ξυραφάκια και ό,τι χωρέσει ο νους σου, που να μπορεί όμως να χωρέσει, σ’ ένα τελάρο κρεμασμένο από το λαιμό.
Σ’ όλους αυτούς, μπορείς να προσθέσεις και τους χιλιάδες επαρχιώτες, που έφταναν κάθε μέρα με τρένα και λεωφορεία, εγκαταλείποντας τα χωριά τους, με την ελπίδα μιας καινούργιας ζωής.
Η εσωτερική μετανάστευση κράτησε χρόνια και χρόνια, ώσπου η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας, γίνουν τα σημερινά τέρατα, που όλους μας δυναστεύουν.
Τα τεφτέρια των τσαγκάρηδων, των ραφτάδων και πιο πολύ των μπακάληδων, έπαιρναν κάθε μέρα φωτιά.
«Μισή οκά ζάχαρη, μισή ρύζι, ψωμί και … γράφτα!».
Οι δρόμοι χωμάτινοι, νερό από τις βρύσες στις γωνιές των τετραγώνων και ηλεκτρικό ρεύμα, μόνο για το ένα τρίτο των Ελλήνων!



Παραδοσιακό έθιμο Χριστουγέννων και Πάσχα, η προσφορά προϊόντων διαφόρων
εταιρειών, προς την Ελληνική αστυνομία.
Τα φορτηγά τους ξεφόρτωναν το εμπόρευμα γύρω από τον τροχονόμο κι έφτανε στιγμή,
που οι διαβάτες μπορούσαν να διακρίνουν από μακαρόνια μέχρι καφέδες και από ταλκ
μέχρι σαμπουάν και περιοδικά, πουθενά όμως το όργανο της τάξης, που είχε χαθεί πίσω 
από τις προσφορές!

Οι κύλινδροι της Νεκράς Θάλασσας


Στο νεαρό Βεδουίνο βοσκό, Μοχάμεντ Αντ Ντίμπα, χρωστάμε μια από τις πιο σημαντικές και πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα. Ποιος ξέρει; Αν δεν έχανε την κατσίκα του εκείνη την ανοιξιάτική μέρα του 1947, ίσως το γεγονός αυτό να μην είχε συμβεί.
Ψάχνοντας πάνω στους γυμνούς βράχους στα ΒΔ της Νεκράς Θάλασσας, άρχισε να ρίχνει μερικές πέτρες, μήπως κι η κατσίκα του φανεί κάπου. Αντί όμως γι’ αυτό κάτι άλλο συνέβη. Η πέτρα χτύπησε κάπου μέσα στους βράχους και έκανε έναν ασυνήθιστο χτύπο. Του φάνηκε σαν να έσπασαν κεραμίδια. Σκαρφάλωσε πάνω στα βράχια και μπήκε στη σπηλιά. Είδε πιθάρια μπροστά του και σπασμένα κεραμίδια. Ο νους του πήγε σε κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Δεν τόλμησε όμως να προχωρήσει.