Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Πενήντα τρεις δραχμές



Τότε που η Αθήνα είχε ακόμα γειτονιές, τότε που τα παιδιά έπαιζαν ακόμα στους δρόμους, τότε που στα πεζοδρόμια, έξω από τις πόρτες έβλεπες ντενεκέδες με γαρδένιες, μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, ένα αγοράκι με κοντό παντελονάκι με τιράντες και καρώ πουκαμισάκι -  δεν ήταν πάνω από 7 χρονών – καθόταν σ ένα σκαλάκι κι έκλαιγε απαρηγόρητο. Δίπλα του καθόταν ένα κουτάβι λυπημένο. Όσο έκλαιγε ο πιτσιρίκος, το κουτάβι σήκωνε το ποδαράκι του και τον άγγιζε στο γόνατο. Ο μικρός έσπρωχνε το μικρό μαύρο ποδαράκι θυμωμένος:
-          - Ασε με! Τι θα πούμε τώρα στη μαμά; Θα πιστέψει ότι μάσησα εγώ την παντόφλα; Τι θα κάνουμε; Θες να σε διώξει; Δεν σου έχω πει να προσέχεις και να μη κάνεις ζημιές;
Ο μικρός συνέχιζε το γοερό κλάμα και το κουτάβι εξακολουθούσε ακούραστο να σηκώνει αμέτρητες φορές το ποδαράκι του και να τον αγγίζει στο γόνατο, όσες φορές κι αν το έσπρωχνε ο φίλος του. Μετά από ώρα ο μικρός έψαξε την τσέπη του κι έβγαλε λίγα λεφτά για να τα μετρήσει. Πενήντα τρεις ολόκληρες δραχμές. Περιουσία ολόκληρη. Μάζευε το χαρτζιλίκι του για να αγοράσει αθλητικά παπούτσια – ελβιέλες. Ίσως δεν θα κατάφερνε να μαζέψει ποτέ το ποσό που χρειαζόταν, όμως δεν είχε χάσει το κουράγιο του. Τώρα είχε έρθει η ώρα να ξοδευτούν τα χρήματα για άλλο σκοπό. Για να σώσει το φίλο του και κυρίως την υπόληψη του φίλου του.
-          - Πάμε Τζακ! Θα πάρουμε καινούργιες παντόφλες στη μαμά.
Σηκώθηκε ο μικρός και ξεκίνησε με γρήγορο και αποφασιστικό βήμα. Το πιστό μαύρο κουτάβι, τον ακολούθησε. Το αγοράκι μπήκε σ ένα μαγαζί στον πιο κάτω δρόμο, πάντα με το κουτάβι πίσω του. Οι νυχτικές και οι καλοκαιρινές ρόμπες κρεμασμένες σε κινητές κρεμάστρες στο πεζοδρόμιο έξω από το μαγαζί, διαφήμιζαν το εμπόρευμα.
Κανείς δεν έμαθε ποτέ πως με μόνο πενήντα τρεις δραχμές κατάφερε να αγοράσει ένα ζευγάρι παντόφλες. Το πιθανότερο είναι ότι τα πρησμένα από το κλάμα μάτια του και το λυπημένο μαύρο κουτάβι, έκαναν το θαύμα τους. Η κυρία Όλγα – ιδιοκτήτρια του μαγαζιού – ήταν καλός άνθρωπος και ίσως συγκινήθηκε από το κλαμένο μουτράκι. Ίσως οι πενήντα τρεις δραχμές ήταν γι αυτήν παραπάνω από αρκετές για να σωθεί μια φιλία. 
Με την ελπίδα στη καρδιά του μα με τα ματάκια του ακόμα πρησμένα από το κλάμα, πήρε τον δρόμο του γυρισμού με το κουτάβι ξωπίσω του.

Το αγοράκι και το κουτάβι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Το κουτάβι μεγάλωσε κι έγινε ένας μεγάλος μαύρος γυαλιστερός σκύλος. Κοιμόταν πάντα δίπλα στο κρεβάτι του αγοριού. Καμιά φορά τις κρύες νύχτες του χειμώνα και πάντα κρυφά από τους γονείς του, τον ανέβαζε πάνω στο κρεβάτι του και κοιμόντουσαν αγκαλιά. Έτρωγαν μαζί κι όταν δεν έβλεπε κανείς, το αγοράκι όλο του έδινε στα κλεφτά μπουκιές από το πιάτο του. Το πρωί που πήγαινε στο σχολείο, ο σκύλος τον ακολουθούσε μέχρι την μεγάλη καγκελόπορτα και το μεσημέρι ήξερε πάντα την ώρα που τελείωνε το μάθημα κι ήταν εκεί να τον περιμένει να γυρίσουν στο σπίτι μαζί. Όταν διάβαζε το αγοράκι τα μαθήματά του, ο μαύρος σκύλος του ήταν πάντα ξαπλωμένος δίπλα στα πόδια του. Στις καλοκαιρινές διακοπές το αγοράκι αρνιόταν πεισματικά να πάει για μπάνιο στη θάλασσα αν δεν έπαιρνε μαζί και τον φίλο του. Αναγκάζονταν οι γονείς του να ανακαλύπτουν κάθε φορά καινούργιες ερημικές παραλίες για να μη διαμαρτύρονται οι υπόλοιποι λουόμενοι. Μαζί πέρασαν τις ερωτικές απογοητεύσεις όταν το αγοράκι έγινε έφηβος. Ο φίλος του ήταν μαζί του όταν για πρώτη φορά φίλησε το κορίτσι του στα δεκαέξι του. Μαζί πέρασαν καλοκαίρια και χειμώνες, μαζί πέρασαν καρδιοχτύπια του σχολείου, αγωνίες για τις εξετάσεις. Μαζί περνούσαν ακόμα και τις τιμωρίες. Αχώριστοι σε όλα. Εκείνα τα μαύρα κρεμαστά αυτάκια είχαν ακούσει όλα τα μυστικά του αγοριού. Ποτέ δεν πρόδωσαν ο ένας τον άλλον.
Δεκατρία χρόνια πέρασαν κι ο νεαρός πια, φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, ήταν η πρώτη φορά που αποχωριζόταν το φίλο του… Το κουδούνισμα του τηλεφώνου στο φοιτητικό διαμέρισμα έσπασε τη σιωπή.
-        -   Αλέξη, ο Τζακ δεν είναι καλά. Δεν τρώει, είναι ξαπλωμένος δίπλα στο κρεβάτι σου και δε κουνιέται. Φωνάξαμε τον γιατρό. Γεράματα είπε….
Σε τρεις ώρες ο Αλέξης ήταν στο αεροπλάνο για Αθήνα ξοδεύοντας τα τελευταία του λεφτά για το εισιτήριο. Θα έχανε την εξεταστική αλλά δεν τον ένοιαζε. Ο φίλος του τον χρειαζόταν. Δεν κατάλαβε για πότε βρέθηκε στο σπίτι του. Έτρεξε στο δωμάτιό του και γονάτισε δίπλα στον φίλο του. Ο Τζακ ξαπλωμένος δεν είχε κουράγιο να σηκώσει το κεφάλι του. Μόνο κούνησε την ουρά του δυνατά μόλις τον είδε. Δίπλα του ήταν ένα μπωλάκι με νερό που ο Τζακ δεν είχε αγγίξει. Ο Αλέξης ξάπλωσε κι αυτός δίπλα του και του έδωσε να πιεί λίγο νεράκι. Δεν του χάλασε το χατίρι. Βούτηξε τη γλώσσα του δυο τρεις φορές στο νερό και ακούμπησε το κεφάλι του στο χέρι του φίλου του. Έμειναν εκεί αγκαλιά για ώρες. Η μάνα τους έφερε μια κουβέρτα και τους σκέπασε και τους δυο. Μέχρι το ξημέρωμα ο Αλέξης μιλούσε στο φίλο του. Του έλεγε για τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη, για τα διαβάσματά του, για τους καινούργιους του φίλους. Ήξερε ότι ο πιστός του φίλος ζούσε τις τελευταίες του ώρες και ήξερε πως κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι αυτό.
Όταν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μπήκαν από το παράθυρο στο δωμάτιο, ο Τζακ σήκωσε το μαύρο του ποδαράκι και άγγιξε τον Αλέξη στον ώμο.
-          - Τι είναι αγόρι μου; 
Άκουσε μια φωνή στο κεφάλι του:
-        -  Εγώ θα φύγω τώρα. Να προσέχεις. Είσαι μεγάλος πια και δε μ έχεις ανάγκη αλλά μην ανησυχείς, εγώ θα σε προσέχω κι από κει που θα είμαι. Μη με ξεχάσεις. Σ αγαπάω.
Ο Τζακ έκλεισε τα μάτια του ήρεμος, ήσυχος και ασφαλής στην αγκαλιά του φίλου του… Ο Αλέξης τον πήρε αγκαλιά κι έκλαψε μέσα στη μαύρη θαμπωμένη απ τα χρόνια γούνα του σκύλου του. Έκλαιγε δυνατά σαν μικρό παιδί και έσφιγγε τον φίλο του στην αγκαλιά του. Όλα του τα μυστικά πέθαιναν μαζί με το φίλο του. Ένιωθε ότι πέθαινε κι ο ίδιος… Ένα κομμάτι του πέθαινε σίγουρα… Το στέρνο του πονούσε και οι λυγμοί του τράνταζαν όλο του το κορμί. Ήθελε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να ανοίξει ο Τζακ τα μάτια του και να κουνήσει την ουρά του. Η λογική του έλεγε ότι ο θάνατος είναι κάτι οριστικό όμως εκείνος ήλπιζε να έχει κάνει λάθος και ο Τζακ να ξαναζωντανέψει…
-         
Δε ξέρω να ζω χωρίς εσένα!
Όλη η οικογένεια μαζί, έθαψε τον Τζακ 
στον κήπο του σπιτιού τους. Στη καλύτερη 
και πιο ηλιόλουστη θέση του κήπου. 
Μαζί του έβαλαν μια παντόφλα, 
εκείνη τη παντόφλα της μαμάς που είχε 
μασήσει όταν ήταν κουτάβι. 
Ο Αλέξης τον χάιδεψε για τελευταία 
φορά, φοβόταν μη ξεχάσει την αίσθηση 
της γούνας του στη παλάμη του. 
Ο Τζακ δεν ήταν μόνο ο φίλος του. Ήταν ο αδελφός του.
-          Αντίο Φίλε μου

Ο Αλέξης θα μάθει να ζει χωρίς το φίλο του πια. Σιγά σιγά θα τα καταφέρει. Όμως από αυτή  τη στιγμή και μετά θα νιώθει ότι του λείπει κάτι. Σαν να του λείπει ένα μέλος του κορμιού του. Κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Ίσως κάποτε να βρει έναν άλλο φίλο. Ίσως μάλιστα να γίνει και πολύ καλός φίλος του, όμως ποτέ κανείς δεν θα αναπληρώσει το κενό του πρώτου του σκύλου. Αυτό το βελούδινο βλέμμα δεν θα αγγίξει ποτέ ξανά τη ψυχή του παρά μόνο στα όνειρά του. 
 
http://alchemyofnature.blogspot.gr

Διήγημα χωρίς Άλφα




 
alfaΜέσα σε αυτή την απλή πρόταση το γράμμα άλφα χρησιμοποιήθηκε, εντελώς ασχεδίαστα, 11 φορές σε 7 λέξεις. Σε οποιοδήποτε κείμενο γραμμένο στα ελληνικά, σύμφωνα με στατιστικές μελέτες το 12% των γραμμάτων του θα είναι άλφα. Λέξεις όπως «και», «από», «αλλά», «ένα», «να», αλλά και οι καταλήξεις «-α» και «-αι» καθιστούν το άλφα ένα γράμμα που πολύ δύσκολα αποφεύγεται, ακόμα και σε μικρές προτάσεις. Πως θα έμοιαζε, λοιπόν, ένα διήγημα χωρίς καθόλου άλφα; Αυτή η πρόκληση τέθηκε σε έναν άτυπο λογοτεχνικό διαγωνισμό μεταξύ φίλων, και είχε ως αποτέλεσμα κάποια διασκεδαστικά – και αλλόκοτα - κείμενα, εκ των οποίων μπορώ να παραθέσω το δικό μου. Αν θέλετε δοκιμάστε το και εσείς – δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται.
alpha2
     Στο τέλος ήρθε το σκότος. Ο θεουργός δεν περίμενε τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Η τελετή είχε ξεκινήσει δύο ώρες πιο πριν. Είχε έρθει μόνος του με τη προσμονή ορισμένων εκπλήξεων, το μέγεθος των οποίων όμως δεν είχε συνειδητοποιήσει. Μπρος στο σκότος, θυμήθηκε πως είχε νομίσει ότι όλο το σκηνικό βρομούσε θείο. Δεν βρομούσε το σκηνικό, μύριζε τον έξω χώρο, που γυρνούσε, γερνούσε γύρω του κόσμου των θνητών, με μυστικές οντότητες, πλέον όχι τόσο μυστικές. Όχι, η εποχή των μυστικών τελείωνε.
     Ο Εχερεβέμ, με κυνόδοντες μεγέθους  δέντρου, ύψος βουνού, όψη ολέθρου, σύρθηκε εν μέσω βροντών στο νέο του κόσμο. Γύρω του πετούσε σμήνος εχιδνόπτερων, φριχτές φτερωτές επικολλήσεις όρνεων με όφεις. Το ζενίθ σκούρηνε μέχρι που στήλη σκότους το τρύπησε. Η Σελήνη έγινε μπλε, ενώ σκόνη γέμιζε τον χώρο μέχρι το ύψος των πιο ψηλών νεφών.
surreal-1
     Με τρομερούς βρυχηθμούς ο Εχερεβέμ υψώθηκε προς τη δύση, προς τον ήλιο που έδυε, το θεό ενός εχθρικού του κόσμου. Έκρουξε τη νίκη του εφόσον ο ήλιος έπεσε πρώτος, λόγω ενός ψηλού βουνού, πνιγμένος στη σκόνη.
     Εσύ τότε είπες ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, όμως εγώ δεν ήμουν τόσο πεπεισμένος. Ο Εχερεβέμ έσερνε το εξωτικό του κορμί στη νωπή γη, με το σκότος πίσω του, τις εχιδνόπτερες τριγύρω. Πέντε μέρες έσπερνε τον όλεθρο, όμως δεν έβρισκε τροφή του κόσμου του, δεν έβρισκε τις σωστές πρωτεΐνες. Ώσπου έπεσε στη κοντινή λίμνη, ξεθεωμένος, νεκρός.
     Οι πόλεις επιβιώνουν. Η σκόνη έπεσε, η σελήνη κιτρίνισε, ο ήλιος φέγγει όπως πριν. Ο θεουργός, στο ερείπιο του σημείου μηδέν, σημειώνει στο βιβλίο του τις τελικές εμπειρίες της τελετής. «Περισσότερο κύμινο στην επόμενη επίκληση, λίγη επιπλέον εμμονή στις σωστές εκφορές. Υποσχόμενο πεδίο, θέλει επιπλέον έρευνες.»
Σταύρος Δημητρακούδης


http://antikleidi.com

Γιατί πρέπει να διαβάζουμε κάθε μέρα

Δέκα οφέλη του διαβάσματος
Αν είστε ένας από τους αμέτρητους ανθρώπους που δεν έχουν τη συνήθεια να διαβάζουν τακτικά, ξανασκεφτείτε το, γιατί μάλλον εσείς χάνετε. Το διάβασμα έχει πολλαπλά οφέλη, διαβάστε μερικά παρακάτω και προβληματιστείτε!

Πνευματική εγρήγορση
Έρευνες έχουν δείξει ότι η διατήρηση της πνευματικής εγρήγορσης μπορεί να επιβραδύνει (ή ακόμα και να προλάβει) την έλευση του Αλτσχάιμερ και της άνοιας, καθώς διατηρώντας το μυαλό μας ενεργό και σε δράση, αποτρέπουμε την απώλεια της δύναμής του. Όπως και κάθε μυς του κορμιού μας, έτσι και το μυαλό χρειάζεται άσκηση για να παραμείνει δυνατό και υγιές, επομένως πρέπει να το χρησιμοποιούμε όσο μπορούμε για να μην το χάσουμε. Δραστηριότητες που έχουν αποδειχθεί πολύ βοηθητικές για να διατηρήσουμε το μυαλό μας ακμαίο είναι να προσπαθούμε να λύνουμε παζλ και σταυρόλεξα ή να παίζουμε παιχνίδια όπως σκάκι.