Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Ο Μ. Αλέξανδρος για τους Αραβες ...

Ο Μέγας Αλέξανδρος για τους Ασιατικούς και κυρίως για τους Αραβικούς λαούς ήταν ένα ον υπερκόσμιο και Θεϊκό! Τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν σαν Θεό τους και...τον έλεγαν ISKAΝDER...


Γράφει ο Σ. Χρον

Με αυτό το όνομα Iskander [=Ισκαντερ] αποκαλούσαν και αποκαλούν όλοι οι Αραβόφωνοι τον Μέγα Αλέξανδρο. Όμως η λέξη Iskander είναι η ακριβώς η ίδια λέξη με την λέξη Αλέξανδρος που έχει όμως αλλοιωθεί, κυρίως, λόγω της επαφής των Αραβόφωνων λαών με τους Ρωμαίους που και γι΄αυτούς, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μέγας και Θεϊκός!!!!!

Στα Λατινικά η λέξη Αλέξανδρος γίνεται ALEXANDER και στα Αραβικά αποδίδεται ως ISKANDER. Οι δύο τελευταίες όμως συλλάβες και στις δύο αυτές γλωσσολογικές αποδώσεις, δηλαδή η κατάληξη ANDER, όπως βλέπουμε είναι απολύτως ίδιες και εκείνο που αλλάζει στην λέξη είναι η πρώτη συλλαβή.

Πως όμως η Λατινική πρώτη συλλαβη ALEX έγινε ISK;

Στα Αραβικά το άρθρο Ο αποδίδεται ως al. Έτσι οι Άραβες θα έπρεπε να αποκαλούν τον Αλέξανδρο: Al Alexander [=Ο Αλέξανδρος].

Επειδή υπήρξαν έτσι δύο Al το ένα απορόφησε το άλλο και έμεινε μόνο το ένα. Έτσι αντί να λέγουν Al Alexander άρχισαν να λένε Al exander.

Στην λέξη exander το e στα Αραβικά είναι σπάνιο και αποδίδεται κυρίως ως Ι.

Το δεύτερο γράμμα, το Χ δηλαδή δεν υπάρχει στην Αραβική γλώσσα. Το απέδωσαν λοιπόν με διάσπαση ως KS [=ΚΣ] με ταυτόχρονη αντιστροφή λόγω καλύτερης ακουστικότητας σε SK.

Έτσι λοιποίν η λέξη Al EXAHDER έγινε AL ISKANDER και Ο Αλέξανδρος λεγόταν AL ISKANDER και που τελικά με την πάροδο των ετών κατέληξε στο σκέτο ISKANDER!
ISKANDER...... ISKANDER...... Ησαν οι Φωνές προσδοκίας για την επάνοδο του Αλέξανδρου.....

Ο Αλέξανδρος θα ξανάλθει.... Ο Αλέξανδρος θα ξανάλθει..... όπως έλεγαν και στην ταινία από το μυθιστόρημα του Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ: "Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει Βασιλιάς", με τους Σον Κόννερι και Μάϊκλ Καίην!

Και αν ο Ζευς ο Άνακτας, ο Δωδωναίος, ο Πελασγικός γινότανε σήμερα να ξαναζούσε, σίγουρα θα έλεγε:

Σήκω τώρα Βασιλιά Αλέξανδρε, σήκω Ισκαντέρ τον κόσμο να ξυπνήσεις, τον κόσμο που το λάθος κυβερνά, ελεύθερο ξανά να τον εκάνεις. Και εγώ την άδεια θα σου δώσω τον Γόρδιο Δεσμό με τα χέρια αυτήνε την φορά να τον ελύσεις και εγώ την άδεια και πάλι θα σου την δώσω την αυτοκρατορία σου ξανά πιο δυνατή και πάλι να την φτιάξεις, από τα Δελφικά και της Δωδώνης τα Ιερά μέχρι τα πέρατα της Γης, μέχρι εκεί που ο σεβαστός ο άνθρωπος τελειώνει.......!!!

Οσμές, αναθυμιάσεις και αρώματα της αρχαιότητας




Ο άνθρωπος περιβάλλεται από οσμές και η όσφρηση έχει ένα ιδιαίτερο στοιχείο αναγνώρισης της πραγματικότητας, λειτουργεί σα σύνθημα, και η διάσταση του στιγμιαίου συντελεί στη ένταση του βιώματος. Η όσφρηση κατέχει στο αριστοτελικό σύστημα των πέντε αισθήσεων τη τρίτη θέση μετά από την όραση και την ακοή, τις κυρίως γνωσιολογικές αισθήσεις. Σε έκθεση που έγινε αρκετά χρόνια πριν, το επιστημονικό πείραμα ήταν, αριστοτελικά διατυπωμένο, μία μετάβαση εις άλλο γένος, δηλαδή, με βάση τη γνωσιολογία, κείμενα και αντικείμενα, μεταφέρεται ο  επισκέπτης  μέσω της φυσιολογίας, της οσφρήσεως, στις συνθήκες ζωής των ανθρώπων της Αρχαιότητας και αναβιώνει την Αθήνα και τη Ρώμη. Η αναπαραγωγή του κοσμητικού περιβάλλοντος της Αθήνας ήταν ένα πρωτότυπο επιχείρημα της αντιμετώπισης της κλασικής Αρχαιότητας και συγχρόνως πρωτότυπη εκδήλωση μουσείου. Με την υπάρχουσα συλλογή ελληνικής και ρωμαϊκής προελεύσεως και έρευνα γύρω από ένα ανθρωπολογικό θέμα, την αίσθηση της όσφρησης, παρείχε το μουσείο επιστημονική γνώση στο ευρύτερο κοινό και μία νέα αντίληψη της Αρχαιότητας. Και αυτό γιατί η οσμή συνδυάζει την αισθηματική διάσταση του ευχάριστου ή δυσάρεστου, τη πολιτισμική διάσταση των κανόνων της ευωδίας ή δυσοσμίας και την κοινωνική διάσταση του περιβάλλοντος των ανθρωπίνων επαφών.