Με έχει πιάσει ένας διάολος αυτόν τον καιρό και ασχολούμαι συνέχεια με το '21.
Με γοητεύει η άλλη πλευρά , αυτή που τα βιβλία σιωπούν και έχουν σχέση με μικρές ανθρώπινες ιστορίες απο την ζωή των πρωτεργατών της επανάστασης.
Και βέβαια ζωή χωρίς ποδόγυρο δεν γίνεται.
Γιατί δεν ήταν μόνο η αγάδες και οι πασάδες, που "χαίρονταν" τη ζωή με τα χανουμάκια τους και τα γιουσουφάκια τους. Ήταν και οι κλέφτες και οι αρματολοί, που το 'λεγε η "περδικούλα" τους, όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στο κρεβάτι, όπου ο καθένας έδινε τη δική του προσωπική "μάχη",όχι με τα κουμπούρια και τα γιαταγάνια, αλλά με τη μαλαγανιά, τη γοητεία και φυσικά το νταηλίκι.