Ο αγώνας των γυναικών
Χαλάλιν της πατρίδας μου το φως μου, η ζωή μου
Τζι αφού ένε παραδόθηκεν ας έσιη την ευτζιή μου
(Λόγια της μητέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου στην κηδεία του)
Η EΠITYXIA του Aπελευθερωτικού Αγώνα στηρίχτηκε στον ανταρτοπόλεμο που «απαιτεί κυρίως μυστικότητα, ευελιξία, πανουργίαν, δόλον και ευψυχίαν» (Απομνημονεύματα σ. VI). Η Γυναίκα αποδείχθηκε να διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που στήριξαν αυτήν την επιτυχία: ποτέ δεν πρόδωσε, γεγονός που αναφέρει με θαυμασμό ο στρατηγός Διγενής, λέγοντας ότι «δεν υπήρξε γυναίκα καταδότης», αποδεικνύοντας έτσι ότι ήξερε να κινείται με μυστικότητα, φίλευε τους Aγγλους στρατιώτες που περιπολούσαν έξω από το σπίτι της με φρούτα από το δενδρόκηπό της για να μην τους αφήσει να μπουν στο σπίτι όπου έκρυβε το κρησφύγετο του αντάρτη, χρησιμοποιώντας πανουργία και δόλο και μένοντας ελεύθερη μέσα στα κρατητήρια, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα, χωρίς κλάμα στο άκουσμα του θανάτου του παιδιού της, δείχνοντας ότι είχε το σθένος και την ευψυχία που στήριξαν τον αγώνα.
Στα βουνά του Kύκκου, Δευτέρα του Πάσχα, 1956. O Γρίβας - Διγενής φωτογραφίζεται με τη Λούλα Kοκκίνου (αριστερά) και την Aριέττα Pούφου, σύζυγο του προξένου της Eλλάδας στη Λευκωσία, Pόδη Pούφου. Kάτω, ο Λάμπρος Kαυκαλίδης, μέλος της ανταρτικής ομάδας του Γρίβα. Tη φωτογραφία τράβηξε ο Eλληνας πρόξενος και το φιλμ εμφανίστηκε με κάθε μυστικότητα στην Aθήνα. Για όσο χρονικό διάστημα ο Pούφος διατηρεί την προξενική θέση στην Kύπρο, η Λ. Kοκκίνου είναι ο σύνδεσμός του με τον Γρίβα, με ενδιάμεσο τη σύζυγό του. H Λούλα Kοκκίνου, σήμερα Παπαγεωργίου, όπως και η αδελφή της Oυρανία, είναι δύο από τις δεκάδες Kύπριες γυναίκες που συμμετείχαν ενεργά στον αντιαποικιακό αγώνα (φωτ.: αρχείο οικογένειας Pούφου). |