Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Η έλλειψη συμπάθειας των λευκών για τους άλλους λευκούς




Αρθρο του Kevin MacDonald* (The Occidental Observer) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Σημ. ΚΟ: Στις ΗΠΑ μπορείς να μιλάς με υπερηφάνεια για την φυλή σου, εάν είσαι μαύρος, κίτρινος, κόκκινος, καφέ (ισπανόφωνος) ή με μπλε και πράσινους κόκκους. Εάν είσαι όμως λευκός και τολμήσεις να μιλήσεις για την φυλή σου, είσαι ένας «νεοναζί» «ρατσιστής» και θα βρεθείς, με συνοπτικές διαδικασίες, εξόριστος από το σύστημα.
Η Αμερική που ιδρύθηκε από λευκούς Ευρωπαίους μετανάστες και χριστιανούς στο θρήσκευμα, συστηματικά και μεθοδικά, τις τελευταίες δεκαετίες μεταμορφώθηκε σε ένα πολυφυλετικό, πολυθρησκευτικό, πολυπολιτισμικό κρατικό μόρφωμα, συνδετικός κρίκος του οποίου, υποτίθεται, είναι όχι κάποια κοινή καταγωγή και κουλτούρα, αλλά η «δημοκρατία». Είναι το λεγόμενο “proposition nation”. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι από την Αμερική, στην οποία η λευκή φυλή τείνει να γίνει μειονότητα και ο χριστιανισμός βρίσκεται σε διωγμό αλλά και πτώση, εξάγεται (και επιβάλλεται) κάθε είδους προϊόν. Ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτιστικό, κουλτούρα και υποκουλτούρα. Γι’ αυτό έχει σημασία θέματα που απασχολούν την σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα και παρουσιάζονται,  να τυγχάνουν προσοχής και προβληματισμού. Η παγκοσμιοποίηση άλλωστε δεν αφήνει περιθώρια να θεωρήσεις ότι εσύ θα μείνεις στο απυρόβλητο.

Το παρακάτω θέμα αγγίζει και την ελληνική πραγματικότητα. Η «αλληλεγγύη στο μετανάστες» - το έχετε δει σαν σύνθημα – δηλώνει, υποτίθεται, είτε «ανθρωπιά», είτε «ταξική αδελφοσύνη» («ξένοι εργάτες αδέλφια μας» άλλο σύνθημα) είτε αίσθηση «παγκόσμιου πολίτη». Η «αλληλεγγύη στους Έλληνες» από την άλλη πλευρά δαιμονοποιείται καθώς δηλώνει «ρατσισμό». Εκτός αν το δηλώνει ο «φιλάνθρωπος» Σόρος, (που θα μας κτίσει «σπίτια αλληλεγγύης»).

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, τα μέλη της ελληνικής οικογένειας είναι πιο δεμένα μεταξύ τους σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ίσως πολύ σύντομα και αυτό να θεωρηθεί «ρατσιστικό». Άλλωστε όλοι ανήκουμε στην «παγκόσμια οικογένεια».