Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Η διαχρονική απάτη του ναζισμού και η σβάστικα.




20130806-142329.jpg




Με τον Φαλμεράιερ, για να πειστούμε ότι είμαστε ξένοι στον τόπο μας.
Με την ινδοευρωπαική απάτη για να “μάθουμε” ότι την κλασική αρχαιότητα την δημιούργησε η “άρεια φυλή” που όλως τυχαίως ζει στην Γερμανία. Σήμερα, είμαστε οι απατεώνες που πρέπει να χάσουμε την Γη μας και μα την πάρουν οι γνήσιοι απόγονοι των… ανύπαρκτων! Οι Ούνοι που όπως αποδεικνύεται δημιούργησαν το συμπλεγματικό τους παραμύθι για να δικαιολογήσουν την θηριωδία τους. Οπως ακριβώς οι Τούρκοι με το παραμύθι της Εργενεκον.
Ακόμα και τα σύμβολα τους, κλεμμένα και μολυσμένα στα χέρια τους…
Η αποναζιστικοποίηση της σβάστικας
      Η σβάστικα είναι στην πραγματικότητα ένα αρχαίο ελληνικό σύμβολο. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ως γαμμάδιο. Πήρε αυτή την ονομασία, επειδή μοιάζει με τέσσερα Γ ενωμένα. Αναφέρεται επίσης ως τετράγαμμα ή τετρασκέλιο.
      Για πρώτη φορά συναντάμε αυτό το σύμβολο στον ελλαδικό χώρο στη διακόσμηση ενός αγγείου που χρονολογείται στην 5η χιλιετία π.Χ. -νεολιθική εποχή- και εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας. Το αγγείο αυτό έχει μεγάλη σημασία για την ελληνική ιστορία και θα εξηγήσουμε γιατί:


     Για πολλούς ερευνητές ο ελληνικός πολιτισμός ξεκινά κατά τη μυκηναϊκή εποχή (1600- 1100 π.Χ.). Πρόκειται για την «ηρωική εποχή» των ανακτόρων των Μυκηνών και της Πύλου και της τρωικής εκστρατείας. Από τη μυκηναϊκή εποχή έχουμε γραπτά κείμενα, τις πινακίδες της γραμμικής Β. Τα σύμβολα της γραφής γραμμική Β διαφέρουν από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Ίσως η γραμμική Β να είναι μια πρώιμη μορφή του ελληνικού αλφαβήτου. Το βέβαιο είναι ότι όπως και το ελληνικό αλφάβητο έτσι και η γραμμική Β αποδίδει την ελληνική γλώσσα. Με την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής Β αποδείχθηκε ότι οι άνθρωποι της μυκηναϊκής εποχής έγραφαν και άρα μιλούσαν ελληνικά. Έτσι, πέραν πάσης αμφιβολίας, ο μυκηναϊκός πολιτισμός είναι ελληνικός πολιτισμός.
Από τη νεολιθική εποχή -η οποία προηγήθηκε της μυκηναϊκής- δεν έχουμε γραπτά κείμενα. Επομένως πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι της μακρινής εκείνης εποχής μιλούσαν ελληνικά; Δε μπορούμε. Όμως, αν και δε μας άφησαν γραπτά κείμενα, οι άνθρωποι της νεολιθικής εποχής χρησιμοποιούσαν κάποια σύμβολα στην τέχνη τους, τα οποία πέρασαν από γενιά σε γενιά στους ανθρώπους της μυκηναϊκής εποχής. Τα σύμβολα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός της μυκηναϊκής εποχής «συνεχίζει» τον πολιτισμό της νεολιθικής εποχής. Έτσι, με βάση αυτά τα σύμβολα, με έμμεσο τρόπο, μπορούμε να αναγάγουμε τις απαρχές του ελληνικού πολιτισμού όχι στο μυκηναϊκό πολιτισμό αλλά 3 χιλιετίες νωρίτερα, στη νεολιθική εποχή. 

Ένα από τα εν λόγω σύμβολα είναι και το τετρασκέλιο που βρίσκεται στη διακόσμηση του νεολιθικού αγγείου της Ολυμπίας.
     Είναι αλήθεια ότι σύμβολα παρόμοια με το τετρασκέλιο χρησιμοποιήθηκαν και από άλλους πολιτισμούς, όπως τον ινδικό. Πρόκειται για σύμπτωση ή για πολιτιστικό δάνειο; Και αν πρόκειται για πολιτιστικό δάνειο, ποιος λαός «δανείστηκε» αυτό το σύμβολο από ποιόν; Δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε με βεβαιότητα. Πάντως είναι εξαιρετικά απίθανο να «ήρθε» αυτό το σύμβολο στον ελλαδικό χώρο από κάπου αλλού δεδομένου ότι χρησιμοποιείται εδώ –όπως αποδεικνύεται από το αγγείο της Ολυμπίας- ήδη από τη 5η χιλιετία π.Χ. και ότι δεν έχουμε στοιχεία ότι αυτό το σύμβολο χρησιμοποιούταν από άλλους λαούς κατά τη μακρινή εκείνη εποχή.
 

     Το σύμβολο βρέθηκε σε διάφορες ανασκαφές στην επαρχία του Κουζεστάν του Ιράν και ως τμήμα του "χειρογράφου Vinca" της νεολιθικής Ευρώπης της 5ης χιλιετίας Π.Χ.. Στη πρώιμη εποχή του χαλκού, εμφανίζεται στην αγγειοπλαστική που βρίσκεται στο Sintashta της Ρωσίας. Άλλα παρόμοια σύμβολα εμφανίστηκαν επίσης την εποχή του χαλκού και του σιδήρου σε σχέδια του βόρειου Καύκασου (στον πολιτισμός Koban), και του Αζερμπαϊτζάν, καθώς επίσης και των Σκυθών και Σαρματών. Σε όλους αυτούς τους πολιτισμούς, το σύμβολο του αγκυλωτού σταυρού δεν εμφανίζεται να καταλαμβάνει οποιαδήποτε χαρακτηρισμένη θέση ή σημασία, αλλά εμφανίζεται ως μόνο μια μορφή μιας σειράς παρόμοιων συμβόλων ποικίλης πολυπλοκότητας.     
     Το τετρασκέλιο χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες από την 5η χιλιετία π.Χ. μέχρι σήμερα χωρίς διακοπή. Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα της λαϊκής μας τέχνης.
     Σε κάποια φάση της μακράς ιστορικής διαδρομής του το τετρασκέλιο ταυτίστηκε με τη θεά Αθηνά και έγινε σύμβολο της. Η θεά Αθηνά είναι η θεά της σοφίας. Συγχρόνως, ως θεά προστάτιδα της πόλης των Αθηνών, είναι πολεμική θεά. Το τετρασκέλιο σχετίζεται με την ιδιότητα της θεάς Αθηνάς ως θεάς της σοφίας: Δεν είναι στατικό σύμβολο, μοιάζει να περιστρέφεται. Η περιστροφή του συμβολίζει τον κύκλο της ζωής και τον κύκλο των εποχών. Συμβολίζει την αέναη κίνηση και τη διαρκή μεταβολή των πραγμάτων.  

    

Υπάρχουν και άλλες εκδοχές. Κάποιοι πιστεύουν ότι το τετρασκέλιο σχετίζεται με τον ήλιο. Πρόκειται για ένα σύμβολο μεγαλοφυές στην απλότητά του.
     Ως σύμβολο της θεάς Αθηνάς το τετρασκέλιο δε θα μπορούσε να λείπει από τη διακόσμηση του κατεξοχήν ναού της θεάς, του Παρθενώνα. Ο Παρθενώνας φέρει στο ανώτερο τμήμα του διακόσμηση με τετρασκέλιο στον τύπο του μαιάνδρου, δηλαδή σε συνεχές μοτίβο. 

   Όταν οι Γερμανοί ύψωσαν τη σημαία τους στα τείχη της Ακροπόλεως, λίγα μέτρα από τον Παρθενώνα, το τετρασκέλιο από σύμβολο της ελευθερίας, της δύναμης και του μεγαλείου και της πόλης- κράτους των Αθηνών μετατράπηκε σε σύμβολο της υποταγής των Αθηναίων αλλά και όλων των Ελλήνων.
     Η ειρωνεία δε σταματά εδώ:
     Παρατηρώντας τα τείχη της Ακροπόλεως από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου παρατηρούμε ότι υπάρχουν ενσωματωμένα σε αυτά αρχιτεκτονικά μέλη ναών, όπως σφόνδυλοι κιόνων (τμήματα κιόνων). Γιατί συμβαίνει αυτό; Ας κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο.
      Το 480 π.Χ. οι Πέρσες προελαύνουν από βορρά στον ελλαδικό χώρο. Η στρατιωτική ηγεσία της πόλης- κράτους των Αθηνών κρίνει ότι οι Αθηναίοι πρέπει να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να οργανώσουν αλλού την άμυνά τους. Έτσι, οι Πέρσες εισβάλλουν στην έρημη πόλη και τη λεηλατούν. Πυρπολούν τους ιερούς ναούς της Ακροπόλεως και του Σουνίου. Οι Αθηναίοι βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και βλέπουν τις φλόγες από την καταστροφή. Ακολουθεί η μάχη των Θερμοπυλών και η ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο Πέρσης εισβολέας εκδιώκεται. Μετά τη νίκη, οι Αθηναίοι επιστρέφουν στην πόλη τους και αντικρίζουν τους κατεστραμμένους ναούς. Αποφασίζουν να οικοδομήσουν νέους λαμπρότερους ναούς στις ίδιες θέσεις. Τί θα γινόταν όμως με τους κατεστραμμένους ναούς και τα κατεστραμμένα αγάλματα; Ήταν δυνατόν να πεταχτούν; Δεν επρόκειτο για σκουπίδια, επρόκειτο για ιερά μνημεία. Οι Αθηναίοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν για τους νέους ναούς ό,τι εδύνατο να ξαναχρησιμοποιηθεί. Εν συνεχεία ενσωμάτωσαν αρχιτεκτονικά μέλη των κατεστραμμένων ναών στα νέα τείχη που οικοδόμησαν στην κορυφή του λόφου της Ακροπόλεως. Έτσι, βλέποντας αυτά τα τείχη από την πόλη τους οι Αθηναίοι δε θα ξεχνούσαν ποτέ τί σημαίνει κατακτητής. Τέλος, έθαψαν στον ιερό βράχο ό,τι περίσσεψε πριν ξεκινήσουν την οικοδόμηση των νέων ναών. 

     Στις μέρες μας η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως όσα με ευλάβεια έθαψαν οι Αθηναίοι τότε. Τα ευρήματα των ανασκαφών του ιερού βράχου εκτίθενται στο Μουσείο της Ακροπόλεως.
Αναδημιουργημένο έγχρωμο σχέδιο του πλαισίου σε δωρικό ναό, που έχει για διακοσμητικά σχέδια μαιάνδρους και αγκυλωτούς σταυρούς.
     Η ειρωνεία είναι ότι ο Γερμανός κατακτητής ύψωσε τη σημαία του στα τείχη της Ακροπόλεως, τα οποία είχαν οικοδομηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να θυμίζουν στους πολίτες της Αθήνας τί σημαίνει κατακτητής.
     Το τετρασκέλιο είναι ελληνικό σύμβολο αλλά από τη δεκαετία του τριάντα και μετά δεν το νοιώθουμε έτσι. Οι αναμνήσεις από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είναι ακόμη νωπές. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή το τετρασκέλιο θα συνδέεται στη συνείδησή μας με τον πολιτισμό μας και όχι με τη ναζιστική Γερμανία, όπως συμβαίνει σήμερα.
     Η Σβάστικα είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο σύμβολο στην ιστορία.
     Όταν οι σύμμαχοι μπήκαν θριαμβευτές στο Βερολίνο, ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκαν ήταν να απαγορεύσουν τη χρήση του συμβόλου της σβάστικας, την οποία ο Χίτλερ χρησιμοποίησε σαν το ιερό του σύμβολο, που οδηγούσε το λαό του και τις στρατιές του στην επικράτηση πάνω στον πλανήτη.
     Μετά από την υιοθέτησή του από τους ναζί του Χίτλερ, ο αγκυλωτός σταυρός έχει συνδεθεί με το φασισμό, το ρατσισμό, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και το ολοκαύτωμα. Ο αγκυλωτός σταυρός παραμένει μέχρι σήμερα ένα κύριο σύμβολο των νεοναζί, και χρησιμοποιείται τακτικά από τις ομάδες ενεργών στελεχών για να δηλώσουν την ναζιστική συμπεριφορά των οργανώσεων και των ατόμων τους.
     Πόσο «κακό» όμως είναι ένα σύμβολο; Πόσο «ναζιστική» είναι η σβάστικα; Μια πιο προσεκτική μελέτη δείχνει ότι η σβάστικα είναι απλά το «θύμα» της χρήσης της απ’ τους Ναζί, ότι δεν είναι και πολύ… ναζιστική και ότι ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους… «συμμάχους» που την κατάργησαν. 

Η ΣΒΑΣΤΙΚΑ**
Αρχαίο Ελληνικό κράνος με σβάστικα, 350-325 π.Χ. από τον Τάραντα της Σικελίας. Εύρημα στο Ερκολάνο. Cabinet des Médailles, Παρίσι
     Μια από τις πιο αξιοσημείωτες μορφές του «οριζόντιου» σταυρού, δηλαδή αυτού που χαράσσεται σε ένα επίπεδο που παριστάνει μια ορισμένη βαθμίδα της Ύπαρξης, είναι η σβάστικα, το σχήμα της οποίας φαίνεται ότι συνδέεται άμεσα με την πρωταρχική παράδοση, όχι μόνον επειδή υπάρχει από αρχαιοτάτους χρόνους αλλά και γιατί απαντάται σ’ ένα πλήθος χωρών πολύ απομακρυσμένων και διαφορετικών μεταξύ τους. Πράγματι, η σβάστικα απέχει πολύ από το να είναι αποκλειστικά σύμβολο της Ανατολής, όπως νομίζουν μερικοί, αντιθέτως, είναι από τα πιο διαδεδομένα, από τα βάθη της Ανατολής μέχρι και την απώτατη Δύση, αφού τη βρίσκουμε ακόμα και σε ιθαγενείς λαούς της Αμερικής. Είναι αλήθεια ότι στη σημερινή εποχή διατηρείται κυρίως στις Ινδίες και στην κεντρική και ανατολική Ασία, ίσως δε αυτές να είναι και οι μοναδικές περιοχές όπου η σημασία της εξακολουθεί να είναι γνωστή, ωστόσο, ακόμα και στην Ευρώπη, δεν έχει εκλείψει εντελώς. 

        Στην αρχαιότητα συναντάμε αυτό το σχήμα ιδιαιτέρως στους Κέλτες και τους προ- Έλληνες, στη Δύση πάλι, ήταν άλλοτε ένα από τα εμβλήματα του Χριστού, και συνέχισε να χρησιμοποιείται ως τέτοιο σχεδόν μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα.
     Η σβάστικα είναι στην πραγματικότητα το «σημείο του Πόλου». Αν τη συγκρίνουμε με το σχήμα του εγγεγραμμένου σε κύκλο σταυρού, διαπιστώνουμε εύκολα ότι πρόκειται, κατ’ ουσίαν, για δυο ισοδύναμα σύμβολα, μόνο που στη σβάστικα, αντί η περιστροφή γύρω από το σταθερό κέντρο να παριστάνεται από την περιφέρεια, δηλώνεται απλώς από μικρές γραμμές που προστίθενται στα άκρα των βραχιόνων του σταυρού σχηματίζοντας με αυτούς ορθές γωνίες, οι γραμμές αυτές εφάπτονται στην περιφέρεια και δείχνουν τη διεύθυνση της κίνησης στα αντίστοιχα σημεία. Καθώς η περιφέρεια παριστάνει τον εκδηλωμένο κόσμο, το γεγονός ότι αυτή «υπονοείται» εδώ κατά κάποιον τρόπο, δείχνει καθαρά πως η σβάστικα δεν είναι μια εικόνα του κόσμου, αλλά της δράσης της Αρχής μέσα στον κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα το σύμβολο, λόγω του σχήματός του πήρε το όνομα του ποταμού Μαιάνδρου και χρησιμοποιήθηκε εκτός από ιερουργικούς σκοπούς και στο διάκοσμο των δημόσιων κτηρίων και ναών. Επίσης απαντάται σε βασιλικούς χώρους καθώς πίστευαν ότι έφερνε γούρι και καλή τύχη. 
     Να διευκρινίσουμε ότι το Ελληνικό σύμβολο του Μαιάνδρου δεν έχει σχέση με τη χιτλερική σβάστικα. Με μια εξερευνητική ματιά θα διαπιστώσει κανείς πως το σύμβολο των ναζί είναι αντίστροφο εκείνου της Ελληνικής φιλοσοφίας. Είναι αριστερόστροφο κι όχι δεξιόστροφο με αποτέλεσμα η μορφή του να σημαίνει στη γλώσσα του συμβολισμού το αντίθετο νόημα.
Παραδοσιακή μόλα (=μέρος παραδοσιακής φορεσιάς της Guna Yala = γνωστή ως San Blas, είναι μια αποικία ιθαγενών στα ΒΑ του Παναμά)
     Η σχέση της σβάστικα, με την απεικόνιση του λαβύρινθου και μάλιστα του κρητικού, είναι αρκετά διαδεδομένη. Το πανάρχαιο αυτό ιερό σύμβολο, εμφανίζεται, πρώτα στον αιγυπτιακό πολιτισμό και, αμέσως μετά, ή, συγχρόνως, στον μινωικό. Οι ακτίνες-αγκύλες του αγκυλωτού σταυρού -4 με 5, ανάλογα- απεικονίζουν ακριβώς, ειδικά στον μινωικό πολιτισμό, το πολύπλοκο σχήμα του λαβύρινθου, με την πραγματική, ή, την αλληγορική του έννοια. Δηλαδή, είτε την μορφή του δαιδαλώδους τεχνητού έργου που όλοι γνωρίζουμε – είτε, αυτήν της πραγματικής πνευματικής αναζήτησης. Η μυστική έννοια του Μαιάνδρου χρησιμοποιήθηκε για ιερουργίες, συμβολίζει την οκτάδα, (τον αριθμό “8″). Ακριβώς, ό,τι συμβολίζει για το σύγχρονο ιερατείο του χριστιανισμού το Χ στο οποίο ενσωματώνεται το Ρ.
     Το σύμβολο χρησιμοποιήθηκε και αναλύθηκε και από τους Πυθαγόρειους φιλοσόφους.   
     Μια από τις έννοιες που αποδόθηκαν σήμαινε τη “Σπορά” με την έννοια της “Καλλιέργειας” όμως, ενώ το αντίστροφο, εκείνο της χιτλερικής σβάστικας δηλαδή, το “Θέρισμα”.
     Επιπροσθέτως, μέσω του πανάρχαιου, αυτού συμβόλου δηλώνεται και ο αστερισμός του Καρκίνου, ο οποίος για τους μυημένους στα τοπικά μυστήρια ή σχολές συμβόλιζε την “Πύλη των θνητών”, ενώ αντιδιαμετρικά ο αστερισμός του Αιγόκερω την “Πύλη των Θεών”. Ο Καρκίνος ανήκει κατά παράδοση στο υδατώδες τρίγωνο των ζωδίων και μια υπόθεση που μπορεί να κάνει ο μελετητής είναι ότι μάλλον συμβολίζει τα “βαθειά ύδατα” μέσα στα οποία έγινε η εναπόθεση του σπόρου, του προς εκδήλωση κόσμου (βλ. αρχαία ελληνική μυθολογία). Σε αυτή την περίπτωση ο Καρκίνος παριστάνει τα Πρωταρχικά Ύδατα που περικλείονται μέσα στο “Κοσμογονικό όν” (αρχή των πάντων) του Ορφέα ή του Βράχμαν, η οποία προϋπήρξε του Πυθαγόρα.
     Το ιερόγλυφο του Καρκίνου αποτελείται από δύο μόρια (σπέρματα) που κινούνται κατά αντίθετη φορά και υποδηλώνουν το ιδεογράφημα του Ταοϊσμού, το Τάι – Κι, που παριστάνει τις δύο πρωταρχικές αρχές του Γιαγκ και Γιν εν κινήσει (εν ολίγοις, δεν είναι άλλο από το Πέρας και Άπειρον των Πυθαγορείων).
    Όπως προαναφέρθηκε συμβολίζει την ογδοάς, δηλαδή κατά τους Πυθαγορείους την Παναρμόνιο, συναισθήματα συμπάθειας όπως η Αγάπη και η Φιλία, το Κηρύκειο του Ερμή, το Θύρσο του Διονύσου, αλλά και το χριστιανικό χρίσμα, σύμβολο της Σωτηρίας και Αναστάσεως.
     Για όλους τους σύγχρονους και… επίδοξους μάγους, λοιπόν, ο Θύρσος αλλά και το Κηρύκειο που σίγουρα διαθέτουν είναι το ραβδάκι τους. Ο τρόπος της κίνησης όταν το κρατούν προτεταμένο στο χέρι τους, ακολουθεί στον αέρα το σχήμα της σβάστικας ανάλογα βέβαια το σκοπό που θέλουν να πράξουν. Η δόνηση που προκαλεί το μαγικό ραβδάκι τους επιτυγχάνεται με αλλεπάλληλες κινήσεις, “διευθύνοντας και κατευθύνοντας την ορχήστρα τους” στο κενό.
Άγαλμα του Βούδα (Χσι Λάι, Καλιφόρνια).
Στο στήθος του η σωβάστικα, παραδοσιακό κινέζικο σύμβολο ειρήνης, αρμονίας, ισότητας και ισορροπίας.
Η σβάστικα, στα σανσκριτικά स्वस्तिक, (δεξιόστροφος αγκυλωτός σταυρός 卐) και η "σωβάστικα" (αριστερόστροφος卍) είναι ένα πανάρχαιο σταυροειδές σύμβολο.
     Άξιοι λόγου είναι και οι τέσσερις βραχίονες της “σβάστικας” – οι οποίοι ουσιαστικά την διαφοροποιούν από το σύμβολο του σταυρού. Και είναι εκείνοι οι οποίοι δηλώνουν τη φορά του συμβόλου (δεξιόστροφο – αριστερόστροφο). “Τα συνεπλεκόμενα στοιχεία της Φύσης” ή η ύλη σε όλες της τις μορφές και οι ιδιότητες αυτών.
     Την πηγή της Αρμονίας του Σύμπαντος, σύμφωνα με τους Ορφικούς, (βλ. Otto Kern) αποτελούν οι δύο πρωταρχικές γενεσιουργικές δυνάμεις της κεντρομόλου και της φυγόκεντρου. Ούτε η μια, μα ούτε και η άλλη θεωρείτο “καλή” ή “κακή” (το “καλό” και το “κακό” είναι υποκειμενικό). Είναι όπως το φως με το σκοτάδι, το μαύρο με το λευκό, το άρεν με το θήλυ, το περιττό με το άρτιο κλπ. Χωρίς το ένα δεν υφίσταται η ύπαρξη του άλλου. Και δεν υφίσταται, διότι ακόμη κι αν υπήρχε, η ύπαρξή του δεν θα ήταν αντιληπτή (δεν αναφέρομαι στις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά στις ιδιότητες της Φύσης). Και η μητέρα Φύση δεν γεννά ή πράττει άχρηστα.
     Ωστόσο, η περιστροφή της σβάστικας συμβολίζει το χρόνο. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ότι ο χρόνος (Ορφ. ο χρόνος=Κρόνος) έχει μόνο μια φορά και μόνο μια κατεύθυνση. Αποτελεί δε, “Κανόνα” που διέπει όλο το Σύμπαν και φέρει το σπέρμα του “ενός” και του “πέρατος”. Κάτι λοιπόν που οδηγεί τους πυθαγορείους στο συμπέρασμα ότι η περιστροφή του χρόνου (σ.σ. “ανελικτική περιδίνηση”) δεν αλλάζει. Άρα, και η σβάστικα (σύμβολο αντίθετο του μαιάνδρου) δεν θα υπήρχε.
     Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται: Ακόμη και ο Κρόνος είχε δύο πρόσωπα. Θα θυμάστε ότι το ένα ήταν πάντα εύθυμο, ενώ το άλλο κατσούφικο. Το ένα πρόσωπο “καλό” (δεκτικό), έλεγε πάντα “ναι”, ενώ το άλλο ήταν πάντα κακό και αρνητικό. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι εξηγούσαν ότι ο Κρόνος ως “άτομο” ή έκφανση του Θείου (εν κατακλείδι ο χρόνος ως κανόνας) δεν είναι καλός ούτε κακός. Και αυτό διότι το Θείο Έργο (ή αλλιώς “Μέγα Έργο”) έχει αρχή και τέλος και κατά τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε ύψιστη ύβρις η οποιαδήποτε επέμβαση ανθρώπου σε Αυτό (βλ. μαγεία). Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι το Θείο ως Υπόσταση έχει τέλος και τέλμα.
     Η σβάστικα, που συμβολίζει το θέρισμα, έρχεται στο πέρας της “θερινής περιόδου”. Κι αυτό σημαίνει το τέλος του Κύκλου (το θέρος αποσυμβολίζεται ως περίοδος Έργου). Το γεγονός ότι η σβάστικα ως σύμβολο απαντάται μόνο σε συγγράμματα πολύ παλαιότερα του μαιάνδρου, σημαίνει για τους ερευνητές του αποσυμβολισμού ότι ορισμένοι κύκλοι έκλεισαν με συμπαντικές ανακατατάξεις των “συνεπλεκόμενων στοιχείων της Φύσης”. Που για τους ανθρώπους μεταφράζεται σε οδυνηρά φαινόμενα της φύσης (βλ. αρχ. κατακλυσμούς, καταποντισμούς, βιβλικές καταστροφές και μυθολογικά γένη). Σε απόσπασμα των ρωμαϊκών χρόνων φιλόσοφος αναφέρει ότι “μόνο ο μαίανδρος πρέπει να στολίζει τα δημόσια κτίρια” που “εκτός από κάλλος επιφέρει (λένε οι ιερείς) και καλοτυχία”. Μήπως απ’ τα λόγια αυτά οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το αντίστροφο του μαιάνδρου ήταν η κακοτυχία;

     Έχουν βρεθεί πάρα πολλά δείγματα χρήσης της σβάστικας σε αντικείμενα αρχαίας ελληνο-ρωμαϊκής τέχνης, όπως σε ρούχα, αγκράφες, πανοπλίες, αγγεία, αλλά και σε ακολουθίες Μαιάνδρων. Στους αρχαίους Έλληνες το σύμβολο ήταν πιο γνωστό ως Γαμμάδιον.
     Οι αρχαίοι Γερμανικοί λαοί χρησιμοποιούσαν το ίδιο σύμβολο αποκαλώντας το Φύλφοτ, και λεγόταν ότι συμβόλιζε το σφυρί του θεού Θωρ, και ίσως και τον Ηλιακό Τροχό, που είναι με τη σειρά του αρχαίο προ-χριστιανικό σύμβολο που απαντάται σε όλη την Ευρώπη.
Το σύμβολο της σβάστικας απαντάται και στις προ-χριστιανικές Σλαβικές παραδόσεις, ήταν αφιερωμένο στον θεό Σβαρόγ (Ουκρανικά: Сварог) και λεγόταν Κολοβράτ (Σλοβένικα, Κροατικά, Βοσνιακά: kolovrat, Πολωνικά: kołowrót, Ρώσικα, Σερβικά και Ουκρανικά: коловрат). Στην πρώιμη μεσαιωνική Ευρώπη η χρήση της σβάστικας για διακόσμηση ήταν πιο συχνή στις Σλαβικές φυλές. Παρουσιάζεται αρχικά σε Υποδουνάβιες περιοχές (Βλαχία και Μολδαβία), όπου οι Σλάβοι είχαν επαφές με τους Σαρμάτες. Για τους Σλάβους το σύμβολο αντιπροσώπευε τη δύναμη του Ήλιου και της φωτιάς, και αποκαλούνταν "Τροχός του Σβαρόγ", και χρησιμοποιούνταν τόσο για διακόσμηση, όσο και για θρησκευτικές τελετές.
     Στους αρχαίους Φίννους είχε παρατηρηθεί το σύμβολο σε τελετουργικά τύμπανα των Σάμι σαμανών πολύ πριν εγκαθιδρυθεί ο Χριστιανισμός. Χρησιμοποιείται ακόμα στη Φινλανδία σαν διακοσμητικό αλλά και σύμβολο της Φινλανδικής Πολεμικής Αεροπορίας, και ονομάζεται Τουρσαανσύνταν ή Μουρσουνσύνταν.
     Ένα σχετικό σύμβολο που παρουσιάζεται στην Αρχαία Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη της Εποχής του Ορείχαλκου είναι και το Τρίσκελον.
Στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική
    Ο αγκυλωτός σταυρός είναι συχνό μοτίβο σχεδίου στην σύγχρονη αρχιτεκτονική και σε έργα τέχνης στην Ινδία καθώς επίσης και στην αρχαία δυτική αρχιτεκτονική, αφού τον συναντάμε συχνά σε μωσαϊκά, ανάγλυφα, και άλλα έργα τέχνης σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Η αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική και τα σχέδια ιματισμού είναι συχνά διακοσμημένα με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του αγκυλωτού σταυρού συχνά συνδυασμένο και με μαιάνδρους. Τα σχετικά σύμβολα στην κλασσική δυτική αρχιτεκτονική περιλαμβάνουν το σταυρό, το τρίποδο, ή το τρισκελές και την στρογγυλεμένη σβάστικα. Στην κινεζική, κορεατική, και ιαπωνική τέχνη, ο αγκυλωτός σταυρός βρίσκεται συχνά ως τμήμα ενός σχεδίου επανάληψης. Ένα κοινό σχέδιο, αποκαλούμενο sayagata στα ιαπωνικά, περιλαμβάνει αριστερά και δεξιά αγκυλωτούς σταυρούς που είναι συνδεδεμένοι από γραμμές. Το σύμβολο αγκυλωτών σταυρών βρέθηκε σε πολλά από τα ερείπια της αρχαίας Τροίας και σε μερικά από τα μωσαϊκά στην Πομπηία. Στην αρχαία Ελληνική τέχνη και την αρχιτεκτονική, καθώς και στην Ρομανική και Γοτθική τέχνη της δύσης, οι απομονωμένοι αγκυλωτοί σταυροί είναι σχετικά σπάνιοι, και ο αγκυλωτός σταυρός βρίσκεται συχνότερα ως επαναλαμβανόμενο στοιχείο σε μωσαϊκά και σε πεζούλια. Ο αγκυλωτός σταυρός αντιπροσώπευσε συχνά τη διαρκή κίνηση, που απεικονίζει το σχέδιο ενός περιστρεφόμενου ανεμόμυλου ή νερόμυλου. Ένας μαίανδρος με συνδεδεμένους αγκυλωτούς σταυρούς αποτελεί τη μεγάλη ζώνη που περιβάλλει το Ara Pacis. Ένα σχέδιο από γραναζωτούς αγκυλωτούς σταυρούς είναι ένα από διάφορα μωσαϊκά στο πάτωμα του καθεδρικού ναού της Αμιένης στην Γαλλία.
     Μπορντούρες με συνδεδεμένους αγκυλωτούς σταυρούς ήταν ένα συνηθισμένο αρχιτεκτονικό μοτίβο στην αρχαία Ρώμη, και συναντάται ακόμα και σε πιο πρόσφατα κτήρια ως νεοκλασικό στοιχείο. Σύνορα αγκυλωτών σταυρών είναι μια μορφή μαιάνδρου. Αγκυλωτοί σταυροί έχουν βρεθεί επίσης στην αγγειοπλαστική σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή του αρχαίου Kush. Αγκυλωτοί σταυροί βρέθηκαν και στην αγγειοπλαστική στους ναούς Gebel Barkal καθώς επίσης και σε ανασκαφές στους λαούς της ομάδας Χ.
     Η Laguna Bridge στην Yuma της Αριζόνας που χτίστηκε το 1905 από το αμερικάνικο Reclamation Department είναι διακοσμημένη με αγκυλωτούς σταυρούς. Αμερικάνικοι λιθογράφοι του 1900 συνήθιζαν να τυπώνουν στο χαρτί μια κορνίζα από αγκυλωτούς σταυρούς, και δημιούργησαν έντονο θέμα συζήτησης το 1937 όταν εμφανίστηκαν σε δείγματα εκλογικών ψηφοδελτίων στο Passaic του Νιου Τζέρσεϋ. Ο λιθογράφος αποκρίθηκε ότι «έχει χρησιμοποιήσει τα εμβλήματα αγκυλωτών σταυρών για κορνίζα σε ψηφοδέλτια πολύ πριν ο κόσμος μάθει τον Χίτλερ». Ακόμα και διακοσμητικά πήλινα κεραμίδια με αγκυλωτούς σταυρούς έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη του κόσμου συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ρωμαϊκό μωσαϊκό στην Ισπανία

Ρωμαϊκό μωσαϊκό διακοσμημένη με αγκυλωτούς σταυρούς στο La Olmeda, Ισπανία - See more at: http://el.apocalisselaica.net/varie/miti-misteri-e-poteri-occulti/l-antico-segreto-della-svastica-e-la-storia-segreta-della-razza-bianca-pt1#sthash.HPYAVa3i.dpuf
     Το αρχαιότερο ελληνικό σύμβολο ο Μαίανδρος αποτελεί σύμβολο Νίκης και Ενότητας, σύμβολο του Άπειρου και της Αιώνιας Ζωής, αλλά και της αέναης πορείας μας στον κόσμο.Εμπνευσμένος, κατά την άποψη κάποιων ακαδημαϊκών, από τις πολυάριθμες στροφές του ποταμού Μαιάνδρου, ο οποίος έχει συνολικό μήκος πάνω από 500 χιλιόμετρα και βρίσκεται στην νοτιο δυτική Τουρκία, στην αρχαία Καρία της Μικράς Ασίας.
Ο αγκυλωτός σταυρός είναι συχνό μοτίβο σχεδίου στην σύγχρονη αρχιτεκτονική και σε έργα τέχνης στην Ινδία καθώς επίσης και στην αρχαία δυτική αρχιτεκτονική, αφού τον συναντάμε συχνά σε μωσαϊκά, ανάγλυφα, και άλλα έργα τέχνης σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Η αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική και τα σχέδια ιματισμού είναι συχνά διακοσμημένα με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του αγκυλωτού σταυρού συχνά συνδυασμένο και με μαιάνδρους.

Τα σχετικά σύμβολα στην κλασσική δυτική αρχιτεκτονική περιλαμβάνουν το σταυρό, το τρίποδο, ή το τρισκελές και την στρογγυλεμένη σβάστικα.
Το σύμβολο αγκυλωτών σταυρών βρέθηκε σε πολλά από τα ερείπια της αρχαίας Τροίας και σε μερικά από τα μωσαϊκά στην Πομπηία. Στην αρχαία Ελληνική τέχνη και την αρχιτεκτονική, καθώς και στην Ρομανική και Γοτθική τέχνη της δύσης, οι απομονωμένοι αγκυλωτοί σταυροί είναι σχετικά σπάνιοι, και ο αγκυλωτός σταυρός βρίσκεται συχνότερα ως επαναλαμβανόμενο στοιχείο σε μωσαϊκά και σε πεζούλια.
Ο αγκυλωτός σταυρός αντιπροσώπευσε συχνά τη διαρκή κίνηση, που απεικονίζει το σχέδιο ενός περιστρεφόμενου ανεμόμυλου ή νερόμυλου.
Μπορντούρες με συνδεδεμένους αγκυλωτούς σταυρούς ήταν ένα συνηθισμένο αρχιτεκτονικό μοτίβο στην αρχαια Ρώμη και συναντάται ακόμα και σε πιο πρόσφατα κτήρια ως νεοκλασικό στοιχείο. Σύνορα αγκυλωτών σταυρών είναι μια μορφή μαιάνδροι. Αγκυλωτοί σταυροί έχουν βρεθεί επίσης στην αγγειοπλαστική σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή του αρχαίου Kush. 

Μυθολογία – Η χειρώνειος ή μαιάνδριος λαβή

     Ο βασιλιάς Πηλέας, ένας θνητός, νίκησε και παντρεύτηκε την θεά. Θέτιδα. Η προφητεία του Προμηθέα την ανάγκαζε να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη γεννηθεί αυτός που θα ανέτρεπε τον παντοδύναμο Δία. Όταν ένα βράδυ ο Πηλέας είδε την θεά να χορεύει την ερωτεύτηκε, αλλά πως μπορούσε αυτός θνητός ν’ αποκτήσει τη Θέτιδα που ήταν μια θεά; Ρώτησε τον σοφότατο Χείρωνα που κατοικούσε ψηλά στο Πήλιο. «Εκείνος τον ορμήνεψε στο ίδιο μέρος σαν τη δει, τη νύχτα να χορεύει, να την αρπάξει όσο γίνεται σφιχτά στην αγκαλιά του». Να μην αφήνει τη λαβή όσο εκείνη κι αν άλλαζε μορφές: «κι ας γίνει φίδι, λιοντάρι ή φωτιά, νερό για να ξεφύγει». Ο Πηλέας στο πάθος του για τη θεά ξεπέρασε και νίκησε καρτερικά όλες τις θυμωμένες μεταμορφώσεις της, κρατώντας την με μια λαβή σφιχτά στην αγκαλιά του.
Ο Πηλέας νικά την πεντάμορφη θεά χρησιμοποιώντας τη “Χειρώνιο λαβή”, τον μαίανδρο.
Η χειρώνειος λαβή έμεινε στην ιστορία και χρησιμοποιείται ακόμα στο άθλημα της πάλης για να δέσει ο ένας αντίπαλος τον άλλο.




** Βέβαια με το πέρασμα των αιώνων και ανάλογα με τον πολιτισμό στον οποίο πέρασε υιοθετήθηκαν διαφορετικές ονομασίες για το σύμβολο αυτό
Crux gammata – Ρώμη – Σύμβολο του Κεραυνοβόλου Δία και του Ομβρίου
Tετρασκέλιον – Ελλάδα
Σφυρί του Θορ - Σκανδιναβία
Fylfot – Αγγλία – Σημαίνει τέσσερα πόδια και αναφέρεται κυρίως στη σβάστικα που διακοσμεί κτίρια ή πόρτες
Gyungdrung ή geg-gsang – Θιβέτ
Μαύρη αράχνη – Μέση και Δυτική Ευρώπη
Αγκυλωτός σταυρός – Ή πιο συγκεκριμένα στη Δανία Ηakenkruis, Ισλανδία Hakakross, Γερμανία Hakenkreuz, Φιλανδία Ηakaristi, Νορβηγία Hakekors, Ιταλία croce uncinata και Σουηδία Hakkors (περιοχές όπου αργότερα θα αποκτήσει τη σημασία του αντιπροσωπευτικού συμβόλου της άριας φυλής)


http://www.greececulture.net 
http://el.wikipedia.org
http://thesecretrealtruth.blogspot.com
http://olympia.gr
http://www.artofwise.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου