Ο τελευταίος μήνας του έτους... γεμάτος γιορτές, με τη μεγαλύτερη στο τέλος του, τα Χριστούγεννα.
Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τις γιορτές του και τα τάματα σε κάθε άγιο.
Το τάμα ή το λαϊκό πρακτικό συνήθειο της αφιερώσεως δεν είναι τίποτ' άλλο, παρά ένας εθισμός, που προκύπτει από συγκέντρωση μνήμης και πείρας. Μεταφράζεται λοιπόν έτσι σε "από μέταλλο εγχάρακτα, πρεσαριστά ή χυτά πλακίδια, με αναπαραστάσεις ανθρώπων, μελών του σώματος, ζώων, σπιτιών, καρπών και άλλων αντικειμένων που τοποθετούνται κάτω από τις εικόνες ή στις εικόνες των εκκλησιών".
Το τάμα ή τάξιμο ή ταξιά ή τάσιμο, όπως το λεν στην Κρήτη, δεν είναι τίποτε άλλο από μιαν άγραφη υπόσχεση. Και από τα δύο μέρη. Ο λαός μας πιστεύει πως αν κάποιος τάξει κάτι σ' έναν άγιο πρέπει να το κάνει, ο κόσμος να χαλάσει.
Άλλωστε ο άνθρωπος δεν είναι τίποτ' άλλο, από ένα καλά οργανωμένο σύστημα επεξεργασίας και αποθηκεύσεως μνήμης και αγάπης. Στηρίζεται σε δυο κολόνες: Σε ό,τι θυμάται και σε ό,τι αγαπά. Αν μια απ' τις δυο ραΐσει, ο άνθρωπος σωριάζεται. Γι' αυτό κοιτά να τις προφυλάξει και να τις ενισχύσει όσο μπορεί. Όσο του επιτρέπει η φυσική και η ψυχική του δύναμη. Γι' αυτό τις περιχαρακώνει με προλήψεις, δεισιδαιμονίες, αλλά και τάματα και αφιερώσεις προς το θείο.
Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τις γιορτές του και τα τάματα σε κάθε άγιο.
Το τάμα ή το λαϊκό πρακτικό συνήθειο της αφιερώσεως δεν είναι τίποτ' άλλο, παρά ένας εθισμός, που προκύπτει από συγκέντρωση μνήμης και πείρας. Μεταφράζεται λοιπόν έτσι σε "από μέταλλο εγχάρακτα, πρεσαριστά ή χυτά πλακίδια, με αναπαραστάσεις ανθρώπων, μελών του σώματος, ζώων, σπιτιών, καρπών και άλλων αντικειμένων που τοποθετούνται κάτω από τις εικόνες ή στις εικόνες των εκκλησιών".
Το τάμα ή τάξιμο ή ταξιά ή τάσιμο, όπως το λεν στην Κρήτη, δεν είναι τίποτε άλλο από μιαν άγραφη υπόσχεση. Και από τα δύο μέρη. Ο λαός μας πιστεύει πως αν κάποιος τάξει κάτι σ' έναν άγιο πρέπει να το κάνει, ο κόσμος να χαλάσει.
Άλλωστε ο άνθρωπος δεν είναι τίποτ' άλλο, από ένα καλά οργανωμένο σύστημα επεξεργασίας και αποθηκεύσεως μνήμης και αγάπης. Στηρίζεται σε δυο κολόνες: Σε ό,τι θυμάται και σε ό,τι αγαπά. Αν μια απ' τις δυο ραΐσει, ο άνθρωπος σωριάζεται. Γι' αυτό κοιτά να τις προφυλάξει και να τις ενισχύσει όσο μπορεί. Όσο του επιτρέπει η φυσική και η ψυχική του δύναμη. Γι' αυτό τις περιχαρακώνει με προλήψεις, δεισιδαιμονίες, αλλά και τάματα και αφιερώσεις προς το θείο.