Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

55. Το δικό μας σπίτι...


Τα σπίτια του πεθερού μου, του Σπ., του Λ. κι’ ένα ακάλυπτο οικόπεδο μπροστά στο σπίτι του Σπ. και πίσω από του Λ., αποτελούσαν ενιαίο τετράγωνο. Φαίνεται ότι το θέμα μου με τον Α. περιήλθε σε γνώση του πεθερού μου, ο οποίος μας πρότεινε να μας δώσει το παραπάνω οικόπεδο για να κτίσουμε δικό μας σπίτι, ώστε να απαλλαγούμε από το βραχνά του Α. Δεν ξέρω πως πληροφορήθηκε τούτο η αδελφή της γυναίκας μου Ζωή, σύζυγος του Λ., κι’ έβαλε τα κλάματα θεωρώντας ότι το οικόπεδο αυτό το είχε υποσχεθεί σ’ αυτήν ο πεθερός μου. Ύστερα από αυτό δήλωσα ρητά στον πεθερό μου και στους άλλους συγγενείς της γυναίκας μου ότι δεν δέχομαι την παραχώρηση του οικοπέδου.

54. Γάμοι και προίκες...


Τον δεύτερο ή τρίτο χρόνο από της εγκαταστάσεώς μας στην Κοζάνη, το ζεύγος Χλ., πάντρεψε τη μοναδική τους κόρη Τασούλα ύστερα από προξενιά με τον δικηγόρο Α. Τάκη  κι’ έδωσαν κοντά στα άλλα και το σπίτι αυτό προίκα. Η οικογένεια Α. ήταν μια από τις πλουσιότερες οικογένειες και διατηρούσαν το μοναδικό τότε διώροφο υαλοπωλείο, εμπλουτισμένο και με είδη οικιακής χρήσεως στο κέντρο της πόλης. Το διεύθυνε ο πατέρας τους Νίκος. Τον θυμάμαι ακόμα με τα γυαλιά του με μισούς φακούς.