Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

5. Τα παιδικά χρόνια



    Tο σπίτι στο χωριό ήταν τεράστια λιθοδομή που στο χτίσιμό της εξωτερικά είχαν χρησιμοποιηθεί τεράστιοι πελεκητοί κορμοί βαλανιδιάς (δρυς) και καραγάτσι (πτελέα η πελιδνή) κατά το ήμισυ σχεδόν του πάχους του τοίχου για τη συνεκτικότητά του, όπως σήμερα χρησιμοποιείται το οπλισμένο ή μη σκυρόδεμα (σινάζ) στις πλινθοδομές. Το ισόγειο με τον όροφο χωρίζονταν με χοντρά δοκάρια από το ίδιο ξύλο. Το πάτωμα του ορόφου ήταν από χοντρές σανίδες του ίδιου ξύλου που εφάπτονταν τέλεια μεταξύ τους. Στο ισόγειο υπήρχε ο στάβλος για τα αροτριώντα ζώα, τις αγελάδες, το αγαπημένο άλογο του πατέρα και το πανύψηλο γαϊδούρι μας, την «Ερσέκα», φερμένο από την Κύπρο. Υπήρχαν ακόμα σ' αυτό και σε ιδιαίτερο χώρο καλώς αεριζόμενο οι αναγκαίες ετήσιες προμήθειες τροφίμων (βούτυρο, λοιπά παράγωγα του γάλακτος όπως τα έφτιαχναν στον Πόντο, λάδι, όσπρια διάφορα κ.λπ.), δύο μεγάλα, στερεά συνδεδεμένα με το έδαφος, ξύλινα αμπάρια για το σιτάρι και δίπλα απ' αυτά δύο τεράστια βαρέλια από γαλβανιζέ λαμαρίνα για το αλεύρι. Δίπλα στο σπίτι υπήρχε λιθόκτιστος αχυρώνας για τις ζωοτροφές.